Msamaha katika kisa cha Nabii Musa
Katika maisha ya kijamii ya wanadamu, kuna watu wachache sana ambao ni safi na wasio na dhambi wala dosari. Ni kwa sababu wanadamu daima wanapambana na matamanio ya kidunia.
Mgogoro kati ya matamanio ya kidunia na matarajio ya heshima ya mwanadamu daima unaendelea na hatua yoyote anayofanya mtu ni matokeo ya mzozo huu.
Kwa hiyo, kwa kawaida, mtu hawezi kutarajia matendo yote ya mtu kuwa mazuri na sahihi.
Kila mtu ana makosa na kuteleza maishani kwa kiasi fulani. Uharibifu wa makosa haya na miteremko haiathiri tu mtu anayehusika lakini inaweza kuwadhuru wengine pia.
Katika njia ya elimu ambayo inategemea uvumilivu na msamaha, rehema na wema wa mwalimu humzuia kumkemea na kumwadhibu mwanafunzi mara tu anapofanya kosa au kufanya kitu kibaya.
Inaweza kusemwa kwamba njia kuu iliyotumiwa na manabii wa Mungu katika elimu ilikuwa msamaha na uvumilivu. Hii ni njia ya Qur'ani Tukufu ambayo imekita mizizi katika wahyi wa Mwenyezi Mungu ambaye anajieleza kwa sifa kama vile rehema, huruma na msamaha.
Kusamehe kunaonekana katika kisa cha Nabii Musa (AS) kilichotajwa ndani ya Qur'ani Tukufu.
Bani Isra’il walikuwa watu wasiotii na wakaidi, lakini Mungu aliwasamehe licha ya madai yao yasiyo na maana: “… Watu wa Kitabu wanakutaka uwateremshia kitabu kutoka mbinguni. Na kwa hakika walikwisha mtaka Musa makubwa kuliko hayo. Walisema: Tuonyeshe Mwenyezi Mungu wazi wazi. Wakapigwa na radi kwa hiyo dhulma yao. Kisha wakamchukua ndama kumuabudu, baada ya kwisha wajia hoja zilizo wazi. Nasi tukasamehe hayo, na tukampa Musa nguvu zilizo dhaahiri. (Aya ya 153 ya Surat An-Nisaa).
