در مذمت «حب دنیا»
رسول مکرم اسلام(ص) در مذمت دوستی دنیا؛ دور شدن از قرب پروردگار و پاگذاشتن در مسیر خطا و گناه فرموده‌اند: «حب دنیا اساس تمام گناهان و کلید هر بدی و سبب از بین بردن هر کار نیکی است.»
سلسله برنامه‌های «چشمه حکمت» خبرگزاری بین‌المللی قرآن (ایکنا) در ماه مبارک رمضان با اتکا به مجموعه سه جلدی کتاب «قصه‌های عبر‌ت‌آموز قرآنی» به قلم قاسم ایمانی تلاش می‌کند تا با اتکا به بطن و متن آموزه‌های قرآن کریم در مسیر سعادت و رستگاری بشر؛ به ارائه مبانی و معارفی دست زند که ریشه آنها در فرامین الهی و روایت آنها از متن کلام‌الله مجید؛ زبان پیامبر اکرم(ص)؛ احادیث ائمه اطهار(ع) و مجلدات شریف و گران‌سنگ تشیع قرار دارد.
نخستین بخش از سلسله درس‌گفتارهای «چشمه حکمت» در باب مذمت حب دنیا و آلوده شدن به گناهان اهل متامع دنیا استوار است.
حضرت رسول اکرم(ص) فرمود: حب دنیا اساس تمام گناهان و کلید هر بدی است و سبب از بین بردن هر کار نیکی است و عجب است با اینکه خدای متعال می‌فرماید: «جز این نیست که اموال و اولاد شما فتنه است (آزمایش) و مردم آن را گرد می‌آورند و آن را دوست می‌دارند.» با دانستن ایشان که از آن مفارقت می‌کنند و بر آن محاسبه می‌شوند.
آنچنان که در آیه 14 سوره شریفه «آل عمران» می‌خوانیم: «دوستی خواستنی‌های گوناگون از زنان و پسران و اموال فراوان از زر و سیم و اسب‌های نشان‌دار و دام‌ها و کشتزارها برای مردم آراسته شده؛ لیکن این جمله مایه تمتع زندگی دنیاست و حال آنکه فرجام نیکو نزد خداست.»
چرا همه یک مرتبه مردند؟
در کتاب «اصول کافی» صفحه 348 چنین آمده که مهاجر اسدی گفت: «امام صادق(ع) فرمود: حضرت عیسی(ع) بر قریه‌ای گذر کرد که اهل آن و پرندگان و حیوانات همه مرده بودند. فرمود: آگاه باشید اینها جز به خشم خدا نمرده‌اند و اگر به اجل خود مرده بودند یکدیگر را دفن می‌کردند. حواریون عرض کردند: ای روح‌الله با کلمه‌ای خدا را بخوان و آنان را برای ما زنده کن تا به ما خبر دهند کار ایشان چه بوده، تا ما از آن دوری کنیم.
پس حضرت عیسی(ع) پروردگارش را خواند. از میان آسمان ندا رسید که آنان را ندا کند.
حضرت عیسی(ع) در شب بر بلندی آمد و فرمود: ای اهل این قریه!
ناگاه یکی از ایشان جواب داد: «لبیک یا روح‌الله.»
حضرت فرمود: وای بر شما! کردار شو شما چه بود؟
عرض کرد:«بندگی باطل و دوست داشتن دنیا با ترس اندک از خدا و آرزوی دراز و غفلت در هزل و بازیچه.»
حضرت عیسی(ع) فرمود: دوست داشتن دنیا برای شما چگونه بود؟
گفتند: «مانند دوست داشتن بچه مادرش را؛ وقتی دنیا به ما رو می‌کرد، فرحناک و شاد می‌شدیم. وقتی به ما پشت می‌کرد، گریه می‌کردیم و غمگین می‌شدیم.»
حضرت عیسی(ع) فرمود عبادت شما برای طاغوت چگونه بود؟ عرض کرد: «پیروی کردن از گناهان.»
حضرت فرمود: پایان کار شما چگونه بود؟ عرض کرد: «شبی در عافیت گذراندیم و صبح کردیم، سپس در هاویه* بودیم.
*هاویه: مطابق آنچه در قرآن آمده «هاویه» سجین (زندان سخت) است. کوه‌هایی از آتش است که بر اهل دلسپرده به لذات دنیوی تا روز قیامت افروخته می‌شود.
انتهای پیام
