به گزارش ایکنا از قم، در روز 25 ذیالحجه آیه«هَلْ أَتَى عَلَى الْإِنْسَانِ حِينٌ مِنَ الدَّهْرِ لَمْ يَكُنْ شَيْئًا مَذْكُورًا» در سوره انسان بر پیامبر گرامی اسلام نازل شد که درباره بنیان خانواده و استحکام پایههای آن است درواقع این آیه در شان اهل بیت رسول خدا نازل شد که پس از سه روز روزه و انفاق افطار خود، از طرف خداوند اطعام شدند.
امام حسن و امام حسین(ع) در کودکی بیمار شدند و رسول خدا همراه با دو نفر از اصحاب از آنها عیادت کرد، یکی از اصحاب به علی علیه السلام گفت:« چه خوب بود برای شفای دو فرزندت نذری برای خدا میکردی.».
حضرت علی (ع) فرمود: نذر میکنم اگر خوب شدند سه روز را روزه بگیرم، فاطمه نیز چنین گفت.
حسن و حسین (ع) هم گفتند: ما نیز سه روز روزه میگیری، .فضه، کنیز آنان، نیز همین نذر را کرد.
چندی نگذشت که حسن و حسین (ع) شفا یافتند، همه به نذر خود وفا کردند و روزه گرفتند، اما برای افطار چیزی در خانه نبود و علی(ع) نزد یکی از همسایگان یهودیاش که پشمباف بود و شمعون نام داشت رفت و در ازای ریسیدن پشم با دستان فاطمه زهرا(س)، 5 قرص نان دریافت کرد.
علی(ع) نماز مغرب را با پیامبر خدا گزارد و به منزل آمد، سفره را گستردند و هر پنج نفر سر سفره نشستند، هنگامی که امیرالمومنین اولین تکه را کند، ناگاه مسکینی در خانه را زد و گفت: السلام علیکم یا اهل بیت محمد. من مسلمان مسکینی هستم. از آنچه میخورید به من بخورانید. خداوند از نعمتهای بهشت به شما بدهد!» همه اهل خانه هر پنج قرص نان را به مسکین دادند، شب را گرسنه خوابیدند و چیزی جز آب نخوردند.
تا 2 روز متوالی این اتفاق تکرار شد و هر شب هنگام افطار، مسکینی درب خانه را میزد و تقاضای نان میکرد.
پس از سه روز روزه گرفتن و انفاق افطاری، علی(ع)، حسن(ع) و حسین(ع) را نزد رسول خدا برد. آنها از فرط گرسنگی به خود میلرزیدند. پیامبر با دیدن آنان فرمود:« ای اباالحسن، حالت شما مرا سخت ناراحت میکند. نزد دخترم فاطمه برویم.»نزد فاطمه رفتند و دیدند او در محراب خود، از گرسنگی دچار ضعف شدیدی شده و چشمانش گود افتاده است.
پیامبر او را به سینه چسباند و گفت: « به خدا پناه میبرم. شما سه روز است که گرسنهاید!»
جبرئیل نازل شد و گفت: « ای محمد، آنچه را خداوند برای تو در باره اهل بیت مهیا ساخته است، بگیر.» پیامبر فرمود: چیست؟
جبرئیل آیات آغازین سورهی « هل اتی » را قرائت کرد تا رسید به آیه «انّ هذا کان لکم جزاء و کان سعیکم مشکورا.» در روایتی دیگر از امام باقر(ع) نیز آمده است که جبرئیل در روز چهارم با ظرفی پر از گوشت فرود آمد. اهل بیت از آن خوردند تا سیر شدند ، ولی چیزی از غذا کاسته نشد.
نقش خانواده به عنوان مهمترين نهاد تربيتی در پرورش و تربيت سرمايههای انسانی که از بزرگترين پشتوانههای توسعه و تعالی هر کشوری به شمار میآيد، از چنان اهميتی برخوردار است که سلامت و صلابت هر جامعهای مرهون وجود خانوادههای سالم، عفيف و با تقوا است بنابراین شکلگیری جامعه دینی وابسته به افرادی است که در محیط خانواده رشد معنوی یافتهاند.
درواقع محیط خانواده میتواند فرصت پا گذاشتن و پیش رفتن در مسیر قرآن کریم را برای کودکان فراهم کند.
حجتالله سلیمانی که از دوران دبستان حفظ قرآن کریم را آغاز کرده در گفتوگو با ایکنا از قم، اظهار کرد: با ثبت نام در کلاسهای قرآن مسجد محله حفظ قرآن کریم را آغاز کردم و پس از دو سال و نیم بالاخره توفیق حفظ کامل به بنده داده شد.
وی افزود: برخلاف بسیاری از روشهای حفظ قرآن که از سورههای کوچک آغاز میشوند بنده از ابتدای قرآن حفظ را آغاز کردم به همین دلیل ابتدا برایم کمی سخت بود اما به لطف خداوند و تشویق و پیگیریهای مستمر استادم راه را ادامه دادم.
حافظ کل قرآن کریم ادامه داد: اعطای مدرک و هدایایی پس از حفظ هر جزء، برگزاری مسابقات و احترامی که به واسطه قرآن در میان افراد پیدا کرده بودم از دیگر عوامل مشوق بنده برای ادامه این راه بود.
سلیمانی به افرادی که قصد شروع حفظ قرآن را دارند توصیه کرد از سنین پایین این کار را آغاز کنند و گفت: با بالا رفتن سن دغدغهها زیاد شده و افراد کمتر وقت حفظ قرآن را پیدا میکنند و در زمان کودکی و نوجوانی مغز پذیرش بهتری نیز دارد؛ همچنین افراد تازه کار به هدف خود ایمان داشته باشند و بدانند که شرط موفقیت در این امر استمرار است.
وی خانواده را مهمترین عامل در ایجاد انگیزه برای حفظ قرآن در فرزندان دانست و گفت: خانواده باید فضای قرآنی برای فرزندان ایجاد کنند و در حد توانشان محیط مناسب و امکانات مورد نیاز را با بهرهگیری از روشهای نوین حفظ قرآن در اختیار فرزندانشان قرار دهند.
این حافظ قرآن کریم افزود: من در خانوادهای مذهبی به دنیا آمدم و از کودکی با فضای قرآنی حاکم در خانواده کاملا مانوس شدم به همین علت حفظ قرآن کریم را از کودکی و دوران دبستان آغاز کردم و مشوقهای اصلیام همیشه پدر و مادرم بودند.
سلیمانی ادامه داد: خانواده در تربیت قرآنی فرزندان و مأنوس شدن آنها با آیات وحی اثر بسیار زیادی دارد. چون پدر و مادر و خواهر و برادرهای بزرگتر محرک خوبی هستند تا کوچکترهای خانواده به سمت قرآن گرایش پیدا کرده و با معنویات انس بگیرند.
وی تصریح کرد: در سن کودکی که شخص قوه تشخیص ندارد، تحت تأثیر فضا و جو خانه قرار میگیرد. در این شرایط مشخص است اگر خانواده قرآنی باشد کودک به سمت قرآن میرود.
این حافظ قرآن کریم اظهار کرد: ما زمانی میتوانیم به هدف ملی تربیت ۱۰ میلیون نفر حافظ قرآن در جامعه که مورد تاکید مقام معظم رهبری است، دست پیدا کنیم که گفتمان و فرهنگ حفظ قرآن کریم را در بین خانوادهها ایجاد نماییم و این امر با ایجاد فرهنگ حفظ دست جمعی قرآن کریم محقق میشود.
سلیمانی با اشاره به اینکه تاکید من بر تربیت قرآنی فرزندان در نهاد خانواده به این معنا نیست که پدر و مادر، فرزندان خویش را وادار به انجام کاری کنند، تصریح کرد: نمیتوان برای همه کودکان یک خطکش گذاشت که برای مثال از 6 سالگی حفظ قرآن کریم را آغاز کنند بلکه باید در مرحله اول به علاقه کودک نسبت به حفظ قرآن کریم آگاهی پیدا کنند.
انتهای پیام