بار دیگر طعم توكل و ایمان به خدمت صادقانه در ذائقهها مزه مزه شد اما نه در مرز و سرحدات برای ایجاد امنیت و نه در جنگ رویا رو با خام سیرتانی كه هوای مرز و بوم مقدس ما را در سر داشتند بلكه در حادثهای در قلب پایتخت كه همه را به حیرت واداشت. گرد غم بر چهره زیبای مقام معظم رهبری نشست و 10 شبانهروز همه مردم سر از پا نشناخته و از همه جای كشور آمدند و دویدند و عاشقانه هزینه كردند تا شاید مرهمی باشند بر فوران آتش احساسات برانگیخته از شعور 15 مردی كه از خود گذشتند تا دیگران آسیب كمتری ببینند.
مردان مرد در همه احوال ایستادهاند
آن روز در جبههها مردان مرد ایستادند و درسی برای تمام این سرزمین باشند و عاشقانه از پا افتادند تا امروز ما برپا باشیم و تنهای مطهرشان پلهای عبور دیگران از میادین مین و سیم خاردارها شدند تا انقلاب و دفاع مقدس به ثمر بنشیند.
هر چند حادثه تلخی بود و باید درسها گرفت اما چه زیبا كند و كاو در آتش و دود با تفحص در كوه و صحرا با هم گره خوردند. چشمها بر حادثه پلاسكو گریان بود ولی دلها همگام و با دلهای مادران و همسران و خانوادههای مفقودالاثر در آتشی بیدود سوخت و هیچ چیز جز طلب صبر و استقامت بر ایشان چه میتوان كرد.
هنوز هم پدران در فراق یوسفهای خود میسوزند
سالهاست كه پیكرهای مطهر گمنام و بینشان و پدرانی كه درد فراق یوسفها سر به تیره تراب نهادند و بغض فرو رفتهشان را سپر آبروی نظام كردند. انگار كه ایثار و مقاومت و شهادت با نهال انقلاب اسلامی در 12 بهمن 57 كاشته شد و بیشك میوهای به جز این نمیتوان انتظار داشت.
12 بهمن امسال سی و هشت سال ایثار و مقاومت و شهادتطلبی را با تشییع و پرشكوه و ارج نهادن مردم به آتشنشانها همان حال و هوای 57 را زنده كرد.
دوستان همه فهمیدند ملت ایران پای ایثار و فداكاری یكپارچهاند
پنجاه و هفتی كه بین مردم و مسئولان فاصلهها نه فاصلهای نبود. مردم و مسئولانی كه سراسیمه برای كمك به میان آتش و دود میآمدند همه را از دوست و دشمن درسهایی نو داد كه باید در حراست از آن كوشا بود. به دوستان فهماند كه مردم ایران همه دست واحد هستند و پای ایثار و فداكاری همه یكپارچهاند و به دشمن فهماند كه باید دست از خامی 38 ساله بردارند و بدانند هر توطئهای را مردم ایران با اتحاد و همدلی و یكپارچگی خنثی میكند كه البته هر كدام شرطی دارد كه باید آنها را برشماری و نقاط قوت را تقویت و نهادینه كرد و البته نقائص را با قید فوریت تصحیح كرد.
باید دست از سطحینگری به طور جدی برداشت
معایب و مشكلات دوران منحوس ستمشاهی را باید با فكر و اقدام و عمل برطرف كرد و با نگاهی مقتدرانه به آینده برنامهریزی كرد. دیگر باید دست از توصیه و سطحینگری به طور جدی برداشت و خود را برای پایهریزی حكومت اسلامی و عدل جهانی آماده كرد.
هر چند راه بس دشوار و دست كوتاه است و خرما بر نخیل لكن باید توجه داشت كه «... إِنَّ اللَّهَ لَا یغَیرُ مَا بِقَوْمٍ حَتَّى یغَیرُوا مَا بِأَنْفُسِهِمْ...؛ ... در حقیقت خدا حال قومى را تغییر نمى دهد تا آنان حال خود را تغییر دهند...» (آیه 11 سوره رعد) یعنی همان نسخهای كه امام راحل برای پیروزی بهمن 57 پیچید و بدان عمل شد كه ما در انتظار رؤیت خورشيديم.
مجتبی مينايیفرد