آیت‌الله هادوی تهرانی:
عبدبودن مایه فخر انسان است/ عقیده و جهاد؛ دو رکن حیات طیبه
گروه حوزه‌های علمیه: استاد خارج حوزه علمیه با بیان اینکه پیامبر(ص) به عبدبودن خویش افتخار می‌کردند تاکید کرد: در میان القاب گوناگون برای پیامبر(ص) ایشان این لقب را بیشتر از هر لقب دیگری دوست داشتند و آن را مایه فخر می‌دانستند.
به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) آیت‌الله مهدی هادوی تهرانی امروز در ادامه تفسیر سوره مبارکه فتح گفت: ملاک در سنجش تقوای انسان، آنچه بر زبان گفته می‌شود نیست بلکه منظور میزان پایبندی قلبی فرد است زیرا کسانی در دوره پیامبر بودند که با ایشان بیعت نکردند ولی گفتند از خدا برای ما طلب مغفرت کن زیرا ما قصد داشتیم خدمت شما باشیم ولی توفیق حاصل نشد و خداوند هم خطاب به آنان فرمود اینها حرف‌هایی که می‌گویند منطبق بر نیت درون آنان نیست.
وی افزود: مرحوم علامه جعفری می‌فرمود در روایات آمده است که خداوند در دو جا می‌خندد جایی که خداوند می‌خواهد کسی را بالا ببرد و جماعت جمع می‌شوند تا او را به زمین بزنند و دیگری جایی که خدا می‌خواهد کسی را زمین بزند و دیگران تلاش می‌کنند که او را بالا ببرند.
هادوی تهرانی تاکید کرد: خداوند ادامه داد مشکل شما اموال و فرزند نیست بلکه مشکل در باور شماست و این باورهای نادرست و ظن سوء به خدا در دل شما مزین شده و فکر می‌کنید که خیلی زرنگ هستید که این خصلت انسان‌های جاهل است.
وی با اشاره به تعبیر «ان الحیاة عقیدة و جهاد» افزود: همان طور که بیان شده است حیات دو عنصر دارد یکی عقیده و دیگری تلاش در تحقق آن؛ از این رو دو زندگی داریم یکی زندگی معتقدانه با اعتقاد صحیح الهی یعنی همان حیات طیبه است و دیگری زندگی‌ای که انتهای آن تباهی است.
استاد تفسیر حوزه گفت: قرآن کسی را که مومن است زنده می‌داند و فرد بی‌ایمان را مرده‌ای می‌شمرد که فقط متحرک است البته نباید تصور کنیم که اینها کفار رسمی هستند بلکه افرادی هستند که به ظاهر خود را مسلمان می دانند از این رو خدای ناکرده ما هم مراقب نباشیم این مسئله می‌تواند شامل ما نیز بشود زیرا کسانی که به وعده‌های الهی باور سوء دارند ظاهرا مسلمان‌اند و از لحاظ فقهی نیز برخورد مسلمانی با آنان داریم ولی واقعیت غیر از این است و این گروه در هلاکت هستند.
تفسیر سوره محمد(ص)
وی همچنین در تفسیر سوره مبارکه محمد(ص) با اشاره به تعبیر قرآن مبنی بر اینکه کفار مولی ندارند گفت: در آفرینش فقط یک مولویت حقیقی وجود دارد و همان مولی بودن حضرت حق است ولی کفار به علت کفرشان خود را تحت ولایت الهی خارج و به ولایت شیطان سپرده‌اند.
هادوی تهرانی بیان کرد: پیامبر القاب زیادی دارند اما از میان این القاب که در نماز نیز به کار می‌بریم عبدالله است که خود پیامبر نیز این لقب را از هر لقب دیگری بیشتر دوست داشتند و فخر ایشان همین مسئله عبودیت بود.
وی افزود: برای رسیدن به درجه عبودیت که دارای مراتبی است باید زحمات زیادی کشیده شود و خواستن و اراده در ما وجود داشته باشد نه اینکه با فراگیری چند کلمه اظهار فضل کنیم در حالی که فضل زیادی هم نداریم.
وی افزود: مرحوم علامه جعفری می‌فرمود در روایات آمده است که خداوند در دو جا می‌خندد جایی که خداوند می‌خواهد کسی را بالا ببرد و جماعت جمع می‌شوند تا او را به زمین بزنند و دیگری جایی که خدا می‌خواهد کسی را زمین بزند و دیگران تلاش می‌کنند که او را بالا ببرند.
هادوی تهرانی تاکید کرد: خداوند ادامه داد مشکل شما اموال و فرزند نیست بلکه مشکل در باور شماست و این باورهای نادرست و ظن سوء به خدا در دل شما مزین شده و فکر می‌کنید که خیلی زرنگ هستید که این خصلت انسان‌های جاهل است.
وی با اشاره به تعبیر «ان الحیاة عقیدة و جهاد» افزود: همان طور که بیان شده است حیات دو عنصر دارد یکی عقیده و دیگری تلاش در تحقق آن؛ از این رو دو زندگی داریم یکی زندگی معتقدانه با اعتقاد صحیح الهی یعنی همان حیات طیبه است و دیگری زندگی‌ای که انتهای آن تباهی است.
استاد تفسیر حوزه گفت: قرآن کسی را که مومن است زنده می‌داند و فرد بی‌ایمان را مرده‌ای می‌شمرد که فقط متحرک است البته نباید تصور کنیم که اینها کفار رسمی هستند بلکه افرادی هستند که به ظاهر خود را مسلمان می دانند از این رو خدای ناکرده ما هم مراقب نباشیم این مسئله می‌تواند شامل ما نیز بشود زیرا کسانی که به وعده‌های الهی باور سوء دارند ظاهرا مسلمان‌اند و از لحاظ فقهی نیز برخورد مسلمانی با آنان داریم ولی واقعیت غیر از این است و این گروه در هلاکت هستند.
تفسیر سوره محمد(ص)
وی همچنین در تفسیر سوره مبارکه محمد(ص) با اشاره به تعبیر قرآن مبنی بر اینکه کفار مولی ندارند گفت: در آفرینش فقط یک مولویت حقیقی وجود دارد و همان مولی بودن حضرت حق است ولی کفار به علت کفرشان خود را تحت ولایت الهی خارج و به ولایت شیطان سپرده‌اند.
هادوی تهرانی بیان کرد: پیامبر القاب زیادی دارند اما از میان این القاب که در نماز نیز به کار می‌بریم عبدالله است که خود پیامبر نیز این لقب را از هر لقب دیگری بیشتر دوست داشتند و فخر ایشان همین مسئله عبودیت بود.
وی افزود: برای رسیدن به درجه عبودیت که دارای مراتبی است باید زحمات زیادی کشیده شود و خواستن و اراده در ما وجود داشته باشد نه اینکه با فراگیری چند کلمه اظهار فضل کنیم در حالی که فضل زیادی هم نداریم.
