Hər bir qanun insan həyatının bütün ölçüləri nəzərə alınmaqla qəbul edilməlidir. İnsanın yeməyə, geyimə və sığınacaq ehtiyacına əsaslanan qanun ədalətli qanun ola bilməz, çünki o, yalnız insanın maddi cəhətindən bəhs edir. Qanunvericinin fərdi istəkləri, qrup istəklərindən və zülmündən uzaq olan qanun insani inkişafa və kamilliyə apara bilər.
Qanunvericinin ədalətli qanunlarını hansı meyarlarla yaratdığına və kimin mənafeyini qoruduğuna da baxmaq lazımdır.
Buna görə də biz ilahi peyğəmbərlərin gətirdiyi şəriət və qanunları bəşəri qanunlardan üstün tuturuq. İlk dəfə peyğəmbərlər tərəfindən qoyulan qanunlar insanın bütün maddi və mənəvi cəhətlərini nəzərə alır və Allahın sonsuz elm və hikmətindən qaynaqlanır. İkincisi, onlar dünyəvi istək və həvəslərə əsaslanmır, şəxsi və ya qrup mənafeyini qorumağı qarşısına məqsəd qoymurlar.
Möhsin Qəraətinin "İslamın əqidə prinsipləri (Əalət)" kitabından götürülmüşdür.