Дар он нишонаҳое равшан аст[аз ҷумла] мақоми Иброҳим аст ва ҳар кас, ки дар он дарояд дар амон аст ва барои Худо ҳаҷҷи он хона бар уҳдаи мардум аст [албатта бар] касе, ки битавонад ба сӯи он роҳ ёбад ва ҳар касе, ки куфр вардаз яқинан Худованд аҳ ҷаҳониён бе ниёз аст. Сураи Оли Имрон, ояти 97