به گزارش ایکنا از هرمزگان، حجتالاسلاموالمسلمین علیرضا میرجلیلی، مسئول بخش بینالملل یازدهمین کنگره امام سجاد(ع)، شب گذشته، 30 مردادماه، در دومین نشست از سلسله نشستهای بزرگداشت مقام شامخ امام سجاد(ع) به نیابت از شهید مدافع حرم «سجاد مرادی» که به میزبانی جامعه فرهنگیان کل کشور برگزار شد، اظهار کرد: اکنون در دهه دوم برگزاری کنگره امام سجاد(ع) شاهد پویایی مضاعف آن در عرصههای مختلف هستیم.
وی افزود: کنگره امام سجاد(ع) به همت مردم خونگرم استان هرمزگان طی این سالها به ثبات و قوام خود رسیده و امیدواریم که به معنای واقعی کلمه جهانی شود. هرچند در حال حاضر نیز اندیشمندان بسیاری از کشورهای مختلف، منتظر فرا رسیدن ایام شهادت امام سجاد(ع) هستند تا بتوانند به این کنگره وصل شده و در آن شرکت داشته باشند.
این مبلغ بینالمللی تصریح کرد: من تقریباً 3 سال است که در کشور اکوادور هرسال کنگره امام سجاد را به اتفاق همکارانم برگزار میکنم، قبل از اینکه کرونا شیوع یابد، کنگره در دانشگاه مرکزی و مهمترین پایگاه علمی این کشور با عنوان امام سجاد(ع) و نگرش حقوقی و حقوق بشری آن حضرت برگزار میشد.
میرجلیلی عنوان کرد: جامعه گاهی پیرامون کلینگری و جزئینگری که نسبت به شخصیتهای دینی و البته ابعاد مختلف دین و به ویژه امام سجاد(ع) وجود دارد، دچار افراط یا تفریطهایی میشود. وقتی میخواهیم الگوی تربیتی معرفی کنیم یا دستور تربیتی بدهیم، باید از افتادن در ورطه کلینگری و جزئینگری دوری کنیم. انسانها ذاتاً 2 گروه هستند، برخی کلنگر و برخی جزءنگر و این مسئله نه فقط در جامعه ایرانی بلکه در جوامع مختلف بشری وجود دارد.
وی اضافه کرد: در مورد شخصیت امام سجاد(ع) نیز افراط و تفریط شده و هنوز در برخی از اقوال، آن امام همام را به عنوان شخصیت بیمار توصیف میکنند. در حالی که حضرت در طول 35 سال امامت شاید 10 روز را بیمار بوده باشند، با این وجود امام سجاد(ع) را به عنوان بیمار کربلا معرفی میکنند. این در حالی است که ایشان وقتی در شام بودند چندان کسالت نداشتند و این معجزه خداوند بود که حضرت نجات یابند.
این مبلغ عرصه بینالملل بیان کرد: همچنین برخی در توصیف ابعاد دیگر آن حضرت از جمله شخصیت علمی، فرهنگی، عبادی ایشان دچار افراط و تفریط شدند. برخی آن امام همام را فقط به دید یک عارف عابد، برخی به عنوان یک شخصیت صرفاً علمی و برخی به عنوان شخصیتی که خدمات اجتماعی فراوانی داشت، شناختند و معرفی کردند. هرچند که امام سجاد(ع) در زمینه اجتماعی و یاری به مردم، تنها در یک مورد بیش از هزار نفر عبد و بنده را آزاد کرد. ایشان افرادی را تربیت کردند که سربازان دشمن تصور نمیکردند بتوان از آنها انسانهایی بزرگ ساخت اما این افراد در زمان خروج از منزل امام سجاد(ع)، هرکدام به شهرهای مختلف رفته و اقدام به نشر معارف اسلامیکردند که از جمله آنها میتوان به «ابوخالد کابلی» اشاره داشت که در گسترش تشیع در کابل نقش به سزایی ایفا کرد.
میرجلیلی ادامه داد: عدهای رویکرد علمی امام سجاد(ع) و مشخص کردن راه برای مسیر علمی امام باقر(ع) و امام صادق(ع) را ملاک قرار داده و شخصیت امام چهارم را از این جنبه موردبررسی قرار میدهند. البته 3 تن از بزرگان فقه در مذاهب چهارگانه از شاگردان امام صادق(ع) بودند، مکتبی که ریشه در حرکت علمی امام سجاد(ع) داشت. اما واقعیت آن است که باید از ابعاد دیگری نیز سیره آن حضرت را بررسی کرد.
مسئول بخش بینالملل یازدهمین کنگره امام سجاد(ع) اظهار کرد: حرکت ائمه معصومین(ع) برای خدای متعال است. انبیا و ائمه(ع) استراتژی واحدی دارند و آن استقرار عدالت، مبارزه با ظلم و فساد است که بنا به اقتضای زمانه با تاکتیکهای مختلف آن را در جامعه جاری و ساری کردند. برای مثال امام سجاد(ع) بسیاری از مسائل اجتماعی را در قالب دعا بیان کردند اما اقدامات ایشان فقط منحصر به این مسئله نبود و نباید جزءنگر به زندگی ایشان نگاه کنیم. امام سجاد(ع) پایهگذار و بنیانگذار حقوق بشر در جهان است.
میرجلیلی با اشاره به برگزاری کنگره امام سجاد(ع) در دانشکده حقوق دانشگاه مرکزی اکوادور، افزود: وقتی رئیس دانشکده، کتاب رساله حقوق امام سجاد(ع) را دید و متوجه شد که این کتاب 14 قرن پیش نوشته شده است، برافروخته شد؛ چراکه برایش عجیب بود که قرنها قبل اثری در مورد حقوق بشر نوشته شده باشد در حالی که حقوق بشر در سازمان ملل نهایتاً 200 سال قدمت دارد. او گلایه کرد که چرا کتاب را به جهان معرفی نکردید و چرا من که با همه حقوقدانان عرصه حقوق بشر در جهان مرتبط هستم تاکنون چنین اثری را ندیدهام.
وی با اشاره به شرایط و زمانهای که امام سجاد(ع) در آن زندگی میکردند، یادآور شد: مظلومیت آن حضرت به این است که سالها در غربت و تنها بودند، آن هم در شرایطی که چیزی از اسلام باقی نمانده بود. اما آن امام همام بهاندازهای با ظرافت و زیبا عمل کردند که جامعه بعد از مدتی به مسیر واقعی و اصلی خود بازگشت. این در حالی بود که بنیامیه حق هیچ اظهارنظری را به امام سجاد(ع) نداده بود و حضرت عملاً در تبعید بودند و از راههای مختلفی برای متوجه کردن مردم استفاده کردند. از جمله اینکه هرگز بعد از عاشورا اشک بر چمان ایشان خشک نشد و در هر شرایطی واقعه عاشورا و آنچه در کربلا گذشت را برای مردم بیان فرمودند.
انتهای پیام