عرفان آيتالله بهجت(ره) عصاره‌ای از مفاهيم قرآن و اهل بيت(ع) بوده است
گروه فرهنگ و هنر: رئيس دفتر نمايندگی شورای نگهبان انتخابات هرمزگان، آيتالله بهجت(ره) را عبد صالح خداوند و از اولياء‌الله دانست كه تمام زندگی ايشان برای ما درس معنويت می‌باشد.
به گزارش خبرگزاری قرآنی ايران(ايكنا)، شعبه هرمزگان، سيد محمد علی معصومی، رئيس دفتر نمايندگی شورای نگهبان انتخابات هرمزگان، در گفت‌وگو با خبرگزاری ايكنا، آيتالله بهجت(ره) را از بزرگان معنويت و عرفان خواند و ايشان را شخصی دقيق در مسائل فقهی و شرعی دانست.
وی كه از شاگردان سال‌های دور آيتالله بهجت(ره) است، نحوه آشنايی خود را با ايشان اينگونه بيان می‌كند: حدود كلاس اول يا دوم راهنمايی بودم كه همراه پدرم به مراسم‌هايی كه ايشان در منزل خودشان برگزار می‌كردند، می‌رفتيم. حضرت آيتالله بهجت(ره)، طبق سنت حسنه‌ای پنجشنبه شب‌ها در منزلشان مراسم توسلی با حضور سخنرانان و مداحان برگزار می‌كردند و خود نيز جايی می‌نشستن و به بكا مشغول می‌شدند. همچنين هنگام نماز صبح كه بنده و پدرم به مسجد می‌رفتيم و در نماز جماعت شركت می‌كرديم، ايشان را زيارت می‌كرديم و از نماز خواندن، پشت سر اين عالم وارسته بهره می‌برديم. اين اولين آشنايی‌های بنده با اين شخصيت معنوی بود.
رئيس سابق حوزه علميه مدرسه النبی بندرعباس، در ادامه گفت: بنده در دوران طلبگی به صورت پراكنده از سخنرانی‌ها ايشان در باب اخلاق كه در مسجد برای مردم ايراد می‌فرمودند و همچنين درس‌های ايشان كه در حوزه برای طلاب می‌گفتند، استفاده می‌كردم اما به صورت رسمی، در درس‌های فهی ايشان شركت داشتم و در سال‌هايی كه در قم حضور داشتم به انداره استعداد خود از وجود پر بركت ايشان استفاده می‌بردم.
وی كه متولد قم بوده است، به سال های آغازين بعد از انقلاب، اشاره كرد و گفت: در آن سال‌ها معنويت در بين مردم بيشتر و آشكارتر شده بود و شخصيت ايشان هم در بين مردم و طلاب، شناخته‌تر می‌شد. ايشان با وجود علم بالايشان در مفاهيم دينی و فقهی، هيچ وقت اهل خودنمايی و ريا نبودند و سكوت اختيار می‌كردند اما هر كس در نماز جماعات ايشان شركت می‌كرد، از طرز نماز خواندن ايشان به عمق معنويت ايشان پی می‌برد. روايتی است از اهل بيت كه مضمون آن به اين تاكيد دارد كه قرآن و نماز را با حزن بخوانيد چرا كه با حزن نازل شده و حضرت آيتالله بهجت(ره)، نيز اينچنين بودند و علت سازنده بودن نمازهای اين عالم بزرگ را نيز می‌توان در نمازهای همراه با حزن و افتادگی ايشان يافت.
اين مدرس حوزه و دانشگاه در ادامه گفت: ايشان هميشه بعد از خواندن نماز صبح در مسجد، به حرم حضرت معصومه(س) می‌رفتند و بعد از زيارت، حدود يك ساعت، در آنجا به خواندن زيارت عاشورا و ذكر مشغول می‌شدند.
وی به حيات و ممات علما از ديد قرآن اشاره كرد و گفت: قطعا علما در زندگی دارای فضائل بسيار و سعادتمند هستند و برای اطرافيان خود، بركات بسيار دارند و به گفته قرآن دارای رستگاری عظيم هستند و در اثر دوری بسيار از گناه و معصيت، نسبت به اين رذايل اخلاقی مصون هستند و بعد از رفتن از اين دنيا نيز وارد نعمت‌های الهی می‌شوند و به ديدار خداوند می‌شتابند. همانگونه كه قرآن تعبير باغ‌ها و نهرهای فراوان را برای بندگان مخلص و صالح خود، به كار می‌برد.
رئيس دفتر نمايندگی شورای نگهبان انتخابات هرمزگان، در خصوص ويژگی های اخلاقی آيتالله بهجت(ره) گفت: ايشان هميشه بعد از درس و يا قبل از درس به صورت بسيار اجمالی و كوتاه به تذكرات اخلاقی می‌پرداختند و آن تذكرات با وجود كوتاهی، بسيار در ما اثر گذار بود. حتی نشست و برخواست، سكوت و رفتار ايشان برای ما درس بود چون در رفتار اين بزرگوار رضايت خدا وجود داشت و مجسمه‌ای از بندگی برای خداوند شده بودند. لذا هر كس ايشان را می ديد از طرز راه رفتن، نگاه كردن و تكلم ايشان متحول می‌شد.
وی همچنين افزود: علت اثر گذاری حضرت آيت الله بهجت(ره) در دل مردم اين بود كه ايشان، عبد صالح خداوند شده بودند و رياضت های دينی خود را از جوانی آغاز كرده بودند و خداوند نيز به ايشان الطاف بسيار نمودند. اين وعده خداوند است كه برای بنده‌های پاك و صالح خود هم زندگی خوب و هم مرگ سعادتمند قرار دهد.
سيد محمد علی معصومی، در خصوص ويژگی‌های قرآنی حضرت آيتالله بهجت(ره)، اظهار كرد: ايشان بسيار با قرآن سر و كار داشتند و با كلام‌الله مانوس بودند. هر گاه فرصت پيدا می‌كردند، شروع به قرائت و تفكر و تدبر در آيات الهی می‌كردند و شاگردان خود را نيز هميشه به انس با قرآن و بهره بردن از مفاهيم زلال و متعالی قرآن، سفارش می‌كردند. تعبير ايشان از قرآن، سفره الهی بود كه بايد همه از آن استفاده ببرند. ايشان می‌فرمودند كه يك طرف قرآن به دستان بشريت است اما طرف ديگر آن در دستان خداست و خداوند قرآن را نازل كرده ولی رهايش نكرده و خود حافظ قرآن است. ايشان در نماز نيز وقتی سوره‌های حمد و توحيد را تلاوت می‌كردند با چنان شور و حزنی كلمات را ادا می‌كردند كه مامومين ايشان، به لذت نماز و عبادت خداوند می رسيدند. عرفان و سير و سلوك ايشان جدا از قرآن نبود و بركاتی كه خداوند به ايشان داده بودند همه مرهون چنگ زنی ايشان به حبل الله و فرامين معصومين (ع) بوده است.
وی كه از شاگردان درس های فقهی حضرت آيتالله بهجت(ره) بوده است ضمن اينكه تاكيد هميشگی ايشان را بر بندگی برای خداوند دانست، گفت: ايشان می‌فرمودند كه قرآن، مومنين را به بندگی، فرا می‌خواند و بندگی يعنی اطاعت بی چون و چرا از فرامين خداوند و اجرای دستورات قرآن؛ و كتاب خدا برای تمام دوره ها، زمانها و لحظه های زندگی ما، سخن برای گفتن دارد و نه تنها قرآن و دين تك بعدی نيستند و فقط به نماز و روزه و زكات و غيره محصور نمی شوند بلكه ما را در تمام ابعاد زندگی، برای رسيدن به حيات متعالی، راهنمايی می كند.
اين پژوهشگر دينی همچنين به خصوصيات دينی حضرت پرداخت و گفت: همانطور كه عرض كردم، ايشان اهل تعريف و تمجيد از خود نبوده و فردی بسيار افتاده و بی ادعا بودند، اما از اطلاعات علمی زيادی برخوردار بودند كه شايد بعدها، شاگردان ايشان، با تفكر و تدبر بر مكتوبات ايشان به اوج علم و دانايی ايشان پی ببرند. همچنين ايشان دقت بسياری در مسائل علمی و فقهی داشتند كه دقت و ريزبينی ايشان، هميشه توجه ما را به خودش جلب می كرد.
وی كه از نوجوانی در نماز جماعات حضرت آيت الله بهجت(ره) شركت داشته است، در خصوص عرفان ايشان اظهار كرد: هر چند خداوند به ايشان كرامات بسيار بخشيده بودند و ايشان به مرحله معرفت الهی رسيده بودند اما عرفان را وسيله ای برای كار و بازار و دكان باز كردن قرار نمی دادند.
رئيس دفتر نمايندگی شورای نگهبان انتخابات هرمزگان، در ادامه گفت: معرفت به معنای شناخت واقعی از خداوند است و قبل از معرفت، مرحله حكمت است كه با شناخت لفظی و عقلی خداوند شروع می شود كه بعد از رسيدن به مرحله معرفت، پروردگار متعال خود راه را به اولياالله نشان می دهد. همچنين با توجه به حديثی از معصومين به اين مضمون كه هر كس از ما جلو بيفتد(زياده‌روی كند) منحرف است و هر كس جا بماند هلاك می شود و هر آن كس با ما باشد، به ما ملحق می شود؛ می توان دريافت كه عرفان حضرت آيت الله بهجت(ره)، سرچشمه گرفته شده از مفاهيم ارزشمند قرآن و اهل بيت(ع) بوده است.
وی كه شاگردان حضرت بوده با توجه به سالگرد رحلت آيت الله بهجت(ره)، در اين خصوص گفت: در كتابهای روايی ما در مورد فوت عالم اينطور فرموده شده كه وقتی عالمی از دنيا برود،در اسلام شكافی ايجاد می شود كه اين شكاف را چيزی نمی تواند پر كند، مگر عالمی كه پس از مدتها جای خالی او را پر كند. لذا بعد از فوت آن بزرگوار با توجه به اينكه ايشان يادگاری از گذشتگان و بزرگان دينی ما همچون آيت الله قاضی و گنجينه ای از علوم اسلامی بودند به معنای واقعی در اسلام شكافی ايجاد شد كه ان شاءالله در آينده، شاگردان اين بزرگوار راه ايشان را ادامه داده و نبود ايشان را جبران خواهند كرد.
رئيس سابق حوزه علميه مدرسه النبی بندرعباس، در مورد كسانی كه می گويند احكام رساله آيت الله بهجت سخت گيرانه است اظهار داشت: هر مرجعی، فقط زمانی فتوا می دهد كه با مطالعات و تفكرات خود به طور يقين به آن مطلب رسيده باشد و بداند كه نظر دين در مورد يك مسائله خاص دقيقا چيست. به طور مثال ايشان موسيقی را كاملا حرام می دانستند، در حالی كه ديگر مراجع حدی برای آن قرار می دهند اما اين طور هم نيست كه احكام ايشان سخت گيرانه باشد؛ اتفاقا در برخی مسائل مثل خمس ايشان از ديگر مراجع، احكام آسان تری را اتخاذ فرموده اند.
وی در پايان اظهار اميدواری كرد كه همه ما بتوانيم با استفاده از كلام نورانی آن حضرت و سيره عملی آن بزرگوار، راه سعادت و رستگاری را بپيمائيم.
وی كه از شاگردان سال‌های دور آيتالله بهجت(ره) است، نحوه آشنايی خود را با ايشان اينگونه بيان می‌كند: حدود كلاس اول يا دوم راهنمايی بودم كه همراه پدرم به مراسم‌هايی كه ايشان در منزل خودشان برگزار می‌كردند، می‌رفتيم. حضرت آيتالله بهجت(ره)، طبق سنت حسنه‌ای پنجشنبه شب‌ها در منزلشان مراسم توسلی با حضور سخنرانان و مداحان برگزار می‌كردند و خود نيز جايی می‌نشستن و به بكا مشغول می‌شدند. همچنين هنگام نماز صبح كه بنده و پدرم به مسجد می‌رفتيم و در نماز جماعت شركت می‌كرديم، ايشان را زيارت می‌كرديم و از نماز خواندن، پشت سر اين عالم وارسته بهره می‌برديم. اين اولين آشنايی‌های بنده با اين شخصيت معنوی بود.
رئيس سابق حوزه علميه مدرسه النبی بندرعباس، در ادامه گفت: بنده در دوران طلبگی به صورت پراكنده از سخنرانی‌ها ايشان در باب اخلاق كه در مسجد برای مردم ايراد می‌فرمودند و همچنين درس‌های ايشان كه در حوزه برای طلاب می‌گفتند، استفاده می‌كردم اما به صورت رسمی، در درس‌های فهی ايشان شركت داشتم و در سال‌هايی كه در قم حضور داشتم به انداره استعداد خود از وجود پر بركت ايشان استفاده می‌بردم.
وی كه متولد قم بوده است، به سال های آغازين بعد از انقلاب، اشاره كرد و گفت: در آن سال‌ها معنويت در بين مردم بيشتر و آشكارتر شده بود و شخصيت ايشان هم در بين مردم و طلاب، شناخته‌تر می‌شد. ايشان با وجود علم بالايشان در مفاهيم دينی و فقهی، هيچ وقت اهل خودنمايی و ريا نبودند و سكوت اختيار می‌كردند اما هر كس در نماز جماعات ايشان شركت می‌كرد، از طرز نماز خواندن ايشان به عمق معنويت ايشان پی می‌برد. روايتی است از اهل بيت كه مضمون آن به اين تاكيد دارد كه قرآن و نماز را با حزن بخوانيد چرا كه با حزن نازل شده و حضرت آيتالله بهجت(ره)، نيز اينچنين بودند و علت سازنده بودن نمازهای اين عالم بزرگ را نيز می‌توان در نمازهای همراه با حزن و افتادگی ايشان يافت.
اين مدرس حوزه و دانشگاه در ادامه گفت: ايشان هميشه بعد از خواندن نماز صبح در مسجد، به حرم حضرت معصومه(س) می‌رفتند و بعد از زيارت، حدود يك ساعت، در آنجا به خواندن زيارت عاشورا و ذكر مشغول می‌شدند.
وی به حيات و ممات علما از ديد قرآن اشاره كرد و گفت: قطعا علما در زندگی دارای فضائل بسيار و سعادتمند هستند و برای اطرافيان خود، بركات بسيار دارند و به گفته قرآن دارای رستگاری عظيم هستند و در اثر دوری بسيار از گناه و معصيت، نسبت به اين رذايل اخلاقی مصون هستند و بعد از رفتن از اين دنيا نيز وارد نعمت‌های الهی می‌شوند و به ديدار خداوند می‌شتابند. همانگونه كه قرآن تعبير باغ‌ها و نهرهای فراوان را برای بندگان مخلص و صالح خود، به كار می‌برد.
رئيس دفتر نمايندگی شورای نگهبان انتخابات هرمزگان، در خصوص ويژگی های اخلاقی آيتالله بهجت(ره) گفت: ايشان هميشه بعد از درس و يا قبل از درس به صورت بسيار اجمالی و كوتاه به تذكرات اخلاقی می‌پرداختند و آن تذكرات با وجود كوتاهی، بسيار در ما اثر گذار بود. حتی نشست و برخواست، سكوت و رفتار ايشان برای ما درس بود چون در رفتار اين بزرگوار رضايت خدا وجود داشت و مجسمه‌ای از بندگی برای خداوند شده بودند. لذا هر كس ايشان را می ديد از طرز راه رفتن، نگاه كردن و تكلم ايشان متحول می‌شد.
وی همچنين افزود: علت اثر گذاری حضرت آيت الله بهجت(ره) در دل مردم اين بود كه ايشان، عبد صالح خداوند شده بودند و رياضت های دينی خود را از جوانی آغاز كرده بودند و خداوند نيز به ايشان الطاف بسيار نمودند. اين وعده خداوند است كه برای بنده‌های پاك و صالح خود هم زندگی خوب و هم مرگ سعادتمند قرار دهد.
سيد محمد علی معصومی، در خصوص ويژگی‌های قرآنی حضرت آيتالله بهجت(ره)، اظهار كرد: ايشان بسيار با قرآن سر و كار داشتند و با كلام‌الله مانوس بودند. هر گاه فرصت پيدا می‌كردند، شروع به قرائت و تفكر و تدبر در آيات الهی می‌كردند و شاگردان خود را نيز هميشه به انس با قرآن و بهره بردن از مفاهيم زلال و متعالی قرآن، سفارش می‌كردند. تعبير ايشان از قرآن، سفره الهی بود كه بايد همه از آن استفاده ببرند. ايشان می‌فرمودند كه يك طرف قرآن به دستان بشريت است اما طرف ديگر آن در دستان خداست و خداوند قرآن را نازل كرده ولی رهايش نكرده و خود حافظ قرآن است. ايشان در نماز نيز وقتی سوره‌های حمد و توحيد را تلاوت می‌كردند با چنان شور و حزنی كلمات را ادا می‌كردند كه مامومين ايشان، به لذت نماز و عبادت خداوند می رسيدند. عرفان و سير و سلوك ايشان جدا از قرآن نبود و بركاتی كه خداوند به ايشان داده بودند همه مرهون چنگ زنی ايشان به حبل الله و فرامين معصومين (ع) بوده است.
وی كه از شاگردان درس های فقهی حضرت آيتالله بهجت(ره) بوده است ضمن اينكه تاكيد هميشگی ايشان را بر بندگی برای خداوند دانست، گفت: ايشان می‌فرمودند كه قرآن، مومنين را به بندگی، فرا می‌خواند و بندگی يعنی اطاعت بی چون و چرا از فرامين خداوند و اجرای دستورات قرآن؛ و كتاب خدا برای تمام دوره ها، زمانها و لحظه های زندگی ما، سخن برای گفتن دارد و نه تنها قرآن و دين تك بعدی نيستند و فقط به نماز و روزه و زكات و غيره محصور نمی شوند بلكه ما را در تمام ابعاد زندگی، برای رسيدن به حيات متعالی، راهنمايی می كند.
اين پژوهشگر دينی همچنين به خصوصيات دينی حضرت پرداخت و گفت: همانطور كه عرض كردم، ايشان اهل تعريف و تمجيد از خود نبوده و فردی بسيار افتاده و بی ادعا بودند، اما از اطلاعات علمی زيادی برخوردار بودند كه شايد بعدها، شاگردان ايشان، با تفكر و تدبر بر مكتوبات ايشان به اوج علم و دانايی ايشان پی ببرند. همچنين ايشان دقت بسياری در مسائل علمی و فقهی داشتند كه دقت و ريزبينی ايشان، هميشه توجه ما را به خودش جلب می كرد.
وی كه از نوجوانی در نماز جماعات حضرت آيت الله بهجت(ره) شركت داشته است، در خصوص عرفان ايشان اظهار كرد: هر چند خداوند به ايشان كرامات بسيار بخشيده بودند و ايشان به مرحله معرفت الهی رسيده بودند اما عرفان را وسيله ای برای كار و بازار و دكان باز كردن قرار نمی دادند.
رئيس دفتر نمايندگی شورای نگهبان انتخابات هرمزگان، در ادامه گفت: معرفت به معنای شناخت واقعی از خداوند است و قبل از معرفت، مرحله حكمت است كه با شناخت لفظی و عقلی خداوند شروع می شود كه بعد از رسيدن به مرحله معرفت، پروردگار متعال خود راه را به اولياالله نشان می دهد. همچنين با توجه به حديثی از معصومين به اين مضمون كه هر كس از ما جلو بيفتد(زياده‌روی كند) منحرف است و هر كس جا بماند هلاك می شود و هر آن كس با ما باشد، به ما ملحق می شود؛ می توان دريافت كه عرفان حضرت آيت الله بهجت(ره)، سرچشمه گرفته شده از مفاهيم ارزشمند قرآن و اهل بيت(ع) بوده است.
وی كه شاگردان حضرت بوده با توجه به سالگرد رحلت آيت الله بهجت(ره)، در اين خصوص گفت: در كتابهای روايی ما در مورد فوت عالم اينطور فرموده شده كه وقتی عالمی از دنيا برود،در اسلام شكافی ايجاد می شود كه اين شكاف را چيزی نمی تواند پر كند، مگر عالمی كه پس از مدتها جای خالی او را پر كند. لذا بعد از فوت آن بزرگوار با توجه به اينكه ايشان يادگاری از گذشتگان و بزرگان دينی ما همچون آيت الله قاضی و گنجينه ای از علوم اسلامی بودند به معنای واقعی در اسلام شكافی ايجاد شد كه ان شاءالله در آينده، شاگردان اين بزرگوار راه ايشان را ادامه داده و نبود ايشان را جبران خواهند كرد.
رئيس سابق حوزه علميه مدرسه النبی بندرعباس، در مورد كسانی كه می گويند احكام رساله آيت الله بهجت سخت گيرانه است اظهار داشت: هر مرجعی، فقط زمانی فتوا می دهد كه با مطالعات و تفكرات خود به طور يقين به آن مطلب رسيده باشد و بداند كه نظر دين در مورد يك مسائله خاص دقيقا چيست. به طور مثال ايشان موسيقی را كاملا حرام می دانستند، در حالی كه ديگر مراجع حدی برای آن قرار می دهند اما اين طور هم نيست كه احكام ايشان سخت گيرانه باشد؛ اتفاقا در برخی مسائل مثل خمس ايشان از ديگر مراجع، احكام آسان تری را اتخاذ فرموده اند.
وی در پايان اظهار اميدواری كرد كه همه ما بتوانيم با استفاده از كلام نورانی آن حضرت و سيره عملی آن بزرگوار، راه سعادت و رستگاری را بپيمائيم.
