په قرآن کریم کې احساساتی نظم او عزت نفس

ایکنا – د ډيرو احساساتو ریښه  دعزت د کمښت له احساسه ده. کله یو انسان  خپل برلاسیتوب  د ناخوښو  پيښو او یا بهرنیو عواملو څخه راپورته شوي ونه ګڼي ،،بلکې دا  له ایمان سره ګڼي ، نو په ټولو پیښو کې به د منفی احساساتو له نتیجو خوندی وي.

په برلاسي یقین او باؤر  له انسان سره مرسته کولی شي، څو د قدرت په مختلفو شرائطو کې پر شخصي توانمنیو د مسلط کیدا قدرت ترلاسه کړي او ناکامي او بې وسۍ  د هغه پر نفسیاتو  ورانونکي اغیزې ونه شیندل شي. قرآڼ کریم کې ارشاد کیږی. وَلَا تَهِنُوا وَلَا تَحْزَنُوا وَأَنْتُمُ الْأَعْلَوْنَ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ» (آل عمران، ١٣٩).

خپګان او سټریس هغه مهال  له انسان سره ملګری کیږي ،چې  هغه شی چې ئې لری ، له لاسه ئې ورکړي یا هغه شی چې خوښ ئې وی، وې نه لرل شي.د؛ وَأَنْتُمُ الْأَعْلَوْنَ» تعبیر  د آيت لپاره د تعلیل په مقام کې دی او نه دی توانیدلی  ورڅځه غچ واخلي خپه کیږي ؛ ځکه ایمان یو داسې شی دی چې د انسان له علو سره  ملګرتیا کوي او هیڅکله هم  ممکنه نه ده د ایمان په ساتلو سره  انسان د کافرو تر اغیزو لاندې ورشي.

په حقیقت کې د ډيرو احساساتو  ریښه د عزت  نفس د کمښت په احساس کې ده. انسان دخپل واقعی برلاسی په درک  کولو سره ،نه له ناکامیو او ناخوښو پيښو سره خپل د نفس عزت له لاسه ورکوي  او نه  بهرني عوامل پخپل برلاسي او علو کې  اغیزشینددونکی ګڼي .په همدې دلیل تل په پیښو کې خپله سره سینه محفوظه ساتي او د هغو له امله له منفي احساساتو او نتیجو به خوندي وي.

قرآن کریم  د یونس سروې په ۶۵ آیت کې فرمائي ؛ وَلَا يَحْزُنْكَ قَوْلُهُمْ إِنَّ الْعِزَّةَ لِلَّهِ جَمِيعًا» ؛هر ډول غلبه او قهر د خوای له لره دی  او هیڅوک  له اندازه په ختیار کې نه لري؛ په حقیقت کې پیغبمبر(ص) ته فرمائي چې د کافرانو خبرې او  دروغ  تشې آوازې او پروپیګنډې دي او  دتا په ځائيګی او شخصیّت او منزلت  کې هیڅ اغیزې نه لري ؛ پر دې اساس  د خپګان لپاره څه دلیل هم نشته .

می‌فرماید که هر نوع غلبه و قهر به خواست خداست و هیچ کس هیچ مقدار از آن را در اختیار ندارد؛ در واقع به پیامبر(ص) می‌فرماید که سخنان و تکذیب کافران فقط اصوات است و تأثیری در مقام و منزلت و جایگاه و شخصیت تو ندارد؛ بنابراین دلیلی هم برای ناراحتی وجود ندارد.