قرن هشتم هجری ( قرن سیزدهم میلادی ) شهر تبریز ( پایتخت آن زمان کشور پهناور ایران ) شاهد گشایش بزرگترین مجتمع علمی، آموزشی وقفی و دانشگاه علوم پزشکی عصر خویش، بنام " رشیدی " بود. "ربع رشیدی" به همت خواجه رشیدالدین فضل الله همدانی، وزیر غازان خان و یکی از دانشمندان و نویسندگان برجسته آن عصر در شمال شرق تبریز بنیان نهاده شد و با جذب دانشمندان، علما و اطبای ممتاز و اربابان حرف و هنرمنداد ماهر از اقصی نقاط کشور و جهان، این مرکز به صورت یک مجتمع دانشگاهی و علمی وقفی بین المللی درآمد. مجتمع بسیار بزرگ مسکونی بود که از محله های گوناگون، خیابان ها، کوچه ها و مکان های رفاهی و اقتصادی از جمله بیست و چهار کاروانسرای رفیع، هزار و پانصد کارگته صنعتگری، سی هزارخانه، تعداد زیادی باغ، آسیاب، حمام ، کارخانه شعربافی، رنگرزی، کاغذسازی و یک دارلضرب، در ارتباط با مراکز آموزشی ربع رشیدی و جهت رفاه ساکنین شهرستان رشیدی تشکیل یافته بود.