معلمی که نام خود را با «شهیده» آغاز می‌کرد
ناهید احمدی‌مقدم از شهدای معلم لرستان است که همواره روی جلد دفترهایش قبل از اسم و فامیل خود کلمه «شهیده» را می‌نوشت.
به گزارش ایکنا، شهید ناهید احمدی‌مقدم از شهدای معلم لرستان است که در یکم شهریورماه سال 1342 در خرم‌آباد به دنيا آمد. پدرش شیرمحمد و مادرش صدیقه نام داشت، تحصيلات ابتدايی و راهنمايی و همچنين دبيرستان را در شهرستان خرم‌آباد با موفقيت كامل به پايان رسانيد و چون آن زمان به علت انقلاب فرهنگی دانشگاه‌ها بسته بود تنها توانست در آزمون ورودی مراكز تربيت معلم شركت كند و در مقطع کاردانی رشته تربیت بدنی قبول شد.
این بانوی شهید همواره می‌گفت که ای كاش می‌توانستم به جبهه بروم و در راه خدا شهيد شوم و هميشه در دفاتر خود با خط زيبايی می‌نوشت: «شهیده ناهید احمدی‌مقدم».
او دختری خوش‌قلب، مهربان، از خود گذشته، باايمان و تقوی و فوق‌العاده ساده‌پوش و محجب بود. زمانی كه خرم‌آباد به علت مسائلی امام‌جمعه نداشت ناهيد به همراه مادرش برای ادای نماز جمعه به بروجرد می‌رفت و در زمان دانشجويی چه در درس و در مسائل فرهنگی و تربيتی و كمک به جبهه فوق‌العاده كوشا بود. رشته تحصيلی وی تربيت بدنی بود او هميشه می‌گفت دوست دارم به نحو بهتر و بيشتری به جامعه خدمت كنم و واقعاً حق او هم بيشتر بود و همواره آرزوی شركت در آزمون دانشگاه‌ها را داشت. دانشجويان تربيت بدنی هيچ‌كدام حق استفاده از طلاجات را نداشتند اما شهيد چند النگو داشت كه هميشه دستش بود و در مقابل پرسش ديگران می‌گفت آنها برای كمک به جبهه است و در زمان مناسب برای كمک به جبهه‌های حق بر باطل هديه شد.
این بانوی لرستانی سال اول تحصيل را با موفقيت به پايان رسانيد سال دوم را به‌عنوان كارورزی در روستای دارایی در حومه شهر خرم‌آباد مشغول به كار شد، وی معتقد بود عيادت مجروحان جنگی و ساير بيماران، شركت در دعا و نيايش، نماز شب و ساير ادعيه، زيارت اماكن متبركه ثواب زیادی دارد. همواره مرتب و منظم بود و طوری رفتار می‌کرد كه گویا هر لحظه ممكن است سفری دائمی و ابدی برايش پيش بيايد و بايد كارهايش رديف و مرتب باشد كه اين كار او برای ساير دانشجويان الگو شده بود.
ناهید در سحرگاه پنجم اسفندماه سال 62 به همراه برادرش مهدی در بمباران هوایی دشمنان به شهر خرم‌آباد به درجه رفیع شهادت نائل آمد و پیکر مطهرش را در گلزار شهدای زادگاهش یعنی شهر خرم‌آباد به خاک سپردند و طبق خواسته‌اش دو عدد النگوی وی به‌عنوان هدیه به جبهه اهدا شد. زیباترین گذشت این شهید لرستانی، پرستاری یک سال تمام از پدر بیمارش بود به گونه‌ای که صبر و طاقتش زبانزد همه اقوام بود.
انتهای پیام
