ساختار سنتی عزاداری محرم و انتقال فرهنگ عاشورا به کودکان
گروه فرهنگی ـ کارشناس فرهنگی کانون پرورش فکری کودک و نوجوان با بیان اینکه عشق امام حسین(ع) را با همان حضور در حسینیه‌ها در دل بچه‌ها نگه داریم، گفت: عزاداری‌های ماه محرم یک ساختار استاندارد شده بومی و عامیانه دارد؛ یعنی مردم ایران در طول سال‌ها و دهه‌ها، آداب و رسومی برای محرم طراحی کرده‌اند و بچه‌ها با حضور مستقیم در این مراسم بوده که عشق به حضرت امام حسین(ع) در قلبشان زنده و ماندگار شده است.
مهدی آرایی، مدرس قصه‌گویی و کارشناس فرهنگی کانون پرورش فکری کودک و نوجوان در گفت‌وگو با ایکنا از خوزستان، در ارتباط با استفاده از ظرفیت هنر قصه‌گویی در مراسم سوگواری حضرت اباعبدالله الحسین(ع) برای کودکان با بیان اینکه خوزستان چهره‌های شاخص قصه‌گویی مذهبی را دارد؛ چهره‌هایی که نمود ملی دارند و برای قصه‌گویان سراسر کشور الگو هستند، گفت: محرم سینه به سینه با ادبیات روایی نقل می‌شود و تمام روحانیون، نوحه‌خوانان و مرثیه‌سراهای ما از این هنر قصه‌گویی است که محرم را سرپا نگه داشته‌اند و فکر می‌کنم ای کاش برای ماه رمضان هم شروع به قصه ساختن کنیم.
با ابزار قصه می‌توانیم شور و هیجان ماه رمضان را مثل ماه محرم کنیم
وی اظهار کرد: چند روز گذشته فکر می‌کردم بین ماه رمضان و ماه محرم، اهمیت کدام ماه نزد خداوند بیشتر است؟ به این نتیجه رسیدم که ماه رمضان اهمیت بیشتری دارد ولی می‌بینیم که در جامعه ما، محرم از شور و حرارت بیشتری برخوردار است. دلیل این نکته را یک موضوع می‌دانم و آن این است که ما شیعیان برای محرم، قصه فراوان ساخته‌ایم و قصه فراوان می‌گوییم؛ اما از رمضان، قصه نمی‌گوییم و به همین دلیل است که ماه محرم بیشتر مورد توجه مردم است. به نظر می‌رسد با ابزار قصه می‌توانیم شور و هیجان ماه رمضان را مثل ماه محرم کنیم.
آرایی گفت: عزاداری‌های ماه محرم یک ساختار استاندارد شده بومی و عامیانه دارد؛ یعنی مردم ایران در طول سال‌ها و دهه‌ها، آداب و رسومی برای محرم طراحی کرده‌اند؛ از جمله سینه‌زنی، زنجیرزنی، نخل‌گردانی و ... بچه‌ها با حضور مستقیم در این مراسم بوده که عشق به حضرت امام حسین(ع) در قلبشان زنده و ماندگار شده است.
شخصاً با اینکه در کنار یک حسینیه، ایستگاه نقاشی می‌زنیم، بزرگترها را می‌فرستیم داخل و بچه‌ها را مشغول نقاشی می‌کنیم، موافق نیستم. حس می‌کنم بچه‌ها را باید با همان ساختار که چندین سال چکش خورده، از بوته امتحان درآمده و مسیر را طی کرده جلو ببریم و عشق امام حسین(ع) را با همان حضور در حسینیه‌ها در دل بچه‌ها نگه داریم.
این مدرس قصه‌گویی بیان کرد: شخصاً با اینکه در کنار یک حسینیه، ایستگاه نقاشی می‌زنیم، بزرگترها را می‌فرستیم داخل و بچه‌ها را مشغول نقاشی می‌کنیم، موافق نیستم. حس می‌کنم بچه‌ها را باید با همان ساختار که چندین سال چکش خورده، از بوته امتحان درآمده و مسیر را طی کرده جلو ببریم و عشق امام حسین(ع) را با همان حضور در حسینیه‌ها در دل بچه‌ها نگه داریم.
این کارشناس فرهنگی کانون پرورش فکری کودک و نوجوان با تأکید بر استفاده از همان ساختارهای سنتی در عزاداری گفت: ما باید در امتداد همان مسیری که گذشتگان ما طراحی کرده‌اند، حرکت کنیم؛ مثلاً هیئت عزاداران کودک، تعزیه کودک، شعرخوانی کودک، مرثیه‌سرایی کودک. همان ساختار را کودکانه‌تر کنیم. ساختاری که الان در اختیار ما هست، یک میراث است؛ نباید اصالت این ساختار را از آن بگیریم.
آرایی اظهار کرد: قصه‌گویی عاشورایی را به سبک و ساختار سنتی خود توصیه می‌کنم؛ مگر نوحه‌خوانان و مداحان و تعزیه‌گردان‌های ما چیزی غیر از قصه بر فراز منبر می‌گویند؟ پس ما می‌توانیم این جریان سنتی را برای کودکان دنبال کنیم و یک جریان مدرن در کنار آن و به موازات آن تشکیل دهیم؛ البته به شیوه‌ای که به جریان اصلی لطمه نزند.
انتهای پیام
