به گزارش خبرگزاری ایکنا؛ مهر نوشت:  برای حفظ قرآن روش های گوناگونی بیان و تبیین شده که هر کدام در جای خود، دارای ویژگی هایی است و هر کس نیز امکان دارد بر اساس استعداد، ذوق و سلیقه، شرایط شخصی و تجربه عملی خویش، دارای روش خاص و شخصی در حفظ قرآن باشد.

حضرت آیت الله خامنه ای، رهبر انقلاب در یازدهم مرداد سال ۹۰ در دیدار با جامعه قرآنی کشور فرمود: یکی از چیزهائی که می تواند تدبر در قرآن را به ما ارزانی بدارد، حفظ قرآن است. ما حافظ قرآن کم داریم و من قبلاً گفتم که در کشور ما حداقل باید یک میلیون نفر حافظ قرآن باشند - حالا یک میلیون که عدد کمی است نسبت به این جمعیتی که ما داریم - اما حالا چون دوستان الحمدللَّه یک مقدماتی فراهم کرده اند، کارهائی را مشغول شده اند و دارند برنامه هائی را فراهم می کنند برای اینکه ان شاءاللَّه حفظ راه بیفتد، ما هم امیدمان بیشتر شده و به جای یک میلیون، می گوئیم ان شاءاللَّه ما باید ۱۰ میلیون نفر حافظ قرآن داشته باشیم.

بر اساس این رهنمود رهبری سازمان های قرآنی و نهاد های مردمی به فکر چگونگی عمل به این توصیه رهبری افتاده و بر همین اساس دوره های تخصصی حفظ یکساله بنا نهاده شد. با فراگیری حفظ های تخصصی یکساله که در آن افراد یکسال خودشان را به آب و آتش میزنند تاحافظ کل قرآن کریم شوند در این بین هیچ نهاد و یا سازمانی نیز به صورت تخصصی وارد نشده و عملا فعالیت های مردمی که خود مبدع این طرح بوده اند این برنامه را در سطح کشور گسترش داده اند.

جدای از اینکه این طرح بر چه مبنایی در سطح کل کشور فراگیر شده و اکثر موسسات قرآنی دوره یک ساله حفظ قرآن را در دستور برنامه های خود قرار داده اند، عدم نبود نظارت و بررسی کارشناسانه ای در این بین در نهاد های تخصصی قرآنی زیر نظر مسئولین امر ضروری به نظر می رسد.

خبرنگار مهر طی سلسه مصاحبه هایی به آسیب و مزایای این طرح از زبان کارشناسان و اساتید به نام قرآنی سعی در واکاوی این موضوع خواهد داشت و علاقه مندان و صاحبنظران نیز می توانند نظرات کارشناسانه خود را در خصوص  حفظ تخصصی یکساله و جایگاه آن با تحریریه حوزه دین و اندیشه در میان گذراند.

 شهریار پرهیزکار، حافظ و قاری قرآن در گفتگو با خبرنگار مهر با موضوع آسیب شناسی طرح حفظ یکساله قرآن گفت: آسیب در حفظ های یک ساله را باید در دو بخش بررسی کرد؛ در واقع بعضی ها در کنار فعالیتی که دارند و درس و یا کار و فعالیت اجتماعی که انجام می دهند، به حفظ قرآن پرداخته و آنها را تعطیل نمی کنند و بعضی دیگر به مدت یکسال همه کارها را تعطیل می کنند.

پرهیزکار با طرح مثالی در این خصوص افزود: محصل به مدت یک سال از کل سیستم آموزشی انصراف داده و یا دانشجو دو ترم مرخصی می گیرد تا بتواند قرآن را بصورت فشرده حفظ کند. در این  زمان تمام کارهایش را معلق می کند و فقط صرفاً به حفظ قرآن می پردازد و در طول این مدت به دنبال کار دیگری نمی رود.

این حافظ کل قرآن کریم در ادامه با جمع بندی این دو طرح افزود: افراد در حفظ قرآن همانطور که اشاره کردم یا همه کارها را رها می کنند و تنها به حفظ قرآن می پردازند و یا در کنارش تحصیل و تدریس را با حفظ یکساله قرآن همراه می کند که با هر دو مخالفم و هیچ کدام مطابق اصول نیست.

وی با بیان اینکه در این روش روزی یک صفحه و نیم تا دو صفحه باید حفظ شود، تصریح کرد: اینکه بعضی ها می گویند اگر کسی توانایی حفظ یکساله را داشت و در طول آن فعالیت دیگری نداشت روزی یک صفحه و نیم باید حفظ کند و زمان  به غیر از مرور و تثبیت است که اگر آن بنا شد حافظ نمی تواند ارائه مناسبی از محفوظات خود داشته باشد.

پرهیزکار اظهار داشت: این مقدار از حفظ قرآن در روز واقعا زیاد است و ما این مقدار را به اشخاص توصیه نمی کنیم.

این استاد قرآنی در پاسخ به برخی مبنی بر نتیجه بخش نبودن این طرح افزود: این کار برای بعضی ممکن است نتیجه بخش باشد اما برای همه آحاد جامعه جوابگو نخواهد بود.

وی در پایان با تأکید براینکه ارائه محفوظات در پایان دوره یکساله بسیار در حد پایینی است گفت: بنده به صورت عملی با موارد بسیار متعددی از کسانی که حفظ یک ساله  داشته اند برخورد کرده ام  که بعد از یکسال تقریباً قابلیتی اثربخش در دستشان نبود و اگر بود بسیار اندک بوده بطوریکه قرآن را حفظ کردند اما تسلطشان در پایان بسیار اندک بوده است.