علی ملاقلیپور کارگردان سینما در گفتوگو با خبرگزاری بینالمللی قرآن (ایکنا) درباره وضعیت فیلمسازی در سینمای کشور اظهار کرد: من و همنسلانم (دهه 60)، حتی کسانی که یک دهه قبل و بعد از من به دنیا آمدهاند وضعیتشان در سینما به گونهای است که میتوانم بگویم زیر چرخ دهندههای رانت له شدهایم یا بهتر بگویم، فیلمسازانی نظیر من، زیر چرخ دهندههای نگاه غلط مدیران دهه 30 و 40 گرفتاریم.
وی افزود: متاسفم که باید بگویم بچههای دهه 60 و 70 به هیچ وجه جایگاهی درعالم هنر ندارند، مگر اینکه افکار دهه 30 و 40 را در سینما تایید کنند. برای همین هم فیلمهایی ساخته و پخش میشود که مبلغ دهه 30 و 40 است.
این فیلمساز با بیان اینکه هیچگاه از رانت پدرش استفاده نخواهد کرد، گفت: من حرف همنسلان خود را در سینما میزنم که میخواهند کارهایی خوبی تولید کنند و این وضعیت متاسفانه همچنان وجود دارد، مگر اینکه مدیران سینما و تلویزیون تغییر کنند.
وی با بیان اینکه حتی در انتخاب مجری نیز در تلویزیون اتفاقات دور از انتظار صورت میگیرد، بیان کرد: برای من سوالی پیش آمده، که چرا با وجود این همه افراد متخصص و تحصیل کرده در حوزه اجرا باید مهران مدیری اجرای یک برنامه را بر عهده بگیرد. این امر نیز به معنای نادیده گرفتن تخصص مهران مدیری نیست، اما تخصص او جای دیگری است که در حوزه طنز باید آن را دنبال کرد، اما در اجرای یک برنامه کارشناسی سینما، آیا چنین توانایی وجود دارد؟
این فیلمساز ادامه داد: انتخاب مهران مدیری برای اجرای برنامهای نظیر هفت، این تصور را در ذهن من به وجود میآورد که مدیران سینما در پی این هستند که به بدترین نحو ممکن مخاطب را با برنامههای تولیدی خود همراه کنند. دلیل این رویکرد هم این است که مدیران عموماً فکر کادر سازی نیستند، بلکه بیشتر میخواهند به هر قیمتی برنامه خود را پرتماشاگر کنند.
وی در ادامه تاکید کرد: در سینمای کنونی، تنها دو نوع فیلم در حال ساخته شدن است. ابتدا فیلمهای کمدی سخیف، دوم فیلمهایی که در حوزه دفاع مقدس به پایینترین شکل ممکن ساخته میشود. درباره سینمای دفاع مقدس باید بگویم که در گذشته سینماگران بزرگی در سینمای دفاع مقدس فعالیت داشتند، اما امروز هر کسی که میخواهد به سینما ورود کند کار خود را از این حوزه آغاز میکند. رویکردی که از نگاه من پایین آوردن کیفیت این حوزه ارزشمند در سینما است.
ملاقلیپور ددر پایان گفت: من جدا از فیلمی (قندون جهیزیه) که کارگردانی کردم در بیش از 30 فیلم هم دستیاری کردهام، برای دیدن مدیران سینما هیچ شانسی ندارم مگر اینکه تنها حرفهایی را بزنم که مورد پسند آنان است؛ حال تصور کنید یک فیلمساز جوان چگونه میخواهد حرف خود را در سینما بیان کند. با این توضیح من به آینده سینمای فعلی خوشبین نیستم.