ذکر مصیبت اهل بیت پیامبر(ص) در خرابه شام از زبان شهید مطهری

به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن (ایکنا)، شهید مطهری در جلد پنجم کتاب «آشنایی با قرآن»، صفحه 57، درباره مصیبتی که در شام بر اهل بیت(ع) رفته است می‌‌گوید: اهل بیت پیغمبر(ص) در خرابه‌ای به سر می‌بردند که این خرابه یک چهاردیواری غیر مسقّف بود، فقط یک چهاردیواری بود که اینها از آنجا نمی‌توانستند بیرون بیایند، در آن محیط و محوطه بودند، دیگر هیچ خاصیت دیگری نداشت. این که «آنها را نه از گرما و نه از سرما حفظ می‌کرد» تعبیری است که ارباب مقاتل نوشته‌اند.
حال به طور دقیق چقدر آنجا ماندند خدا می‌داند، چون دقیقاً مشخص نیست که مثلاً چند هفته، چند روز یا احیاناً چند ماه در آنجا بودند، ولی همین قدر هست که نوشته‌اند یک روز شخصی امام سجاد(ع) را در بیرون خرابه دید؛ می‌گوید دیدم صورتش پوست انداخته است. از امام [علت را] سؤال می‌کند، می‌فرماید ما در جایی قرار داریم که نه ما را از گرما حفظ می‌کند و نه از سرما.
مدت توقف اهل ‏بیت در شام بسیار بر آنها سخت گذشته است و این روایتی است از حضرت سجاد(ع) که از ایشان سؤال کردند که آقا! در میان مواقفی که بر شما گذشت، از کربلا، کوفه، بین راه، از کوفه تا شام، از شام تا مدینه، کجا از همه جا بیشتر بر شما سخت گذشت؟ ایشان فرمود: الشام، الشام، الشام.
شام از همه جا بر ما سخت‌تر گذشت و علت آن ظاهراً بیشتر آن وضع خاصی بود که در مجلس یزید برای آنها پیش آمد. در مجلس یزید حداکثر اهانت به آنها شد. امام سجاد(ع) فرمود: ما دوازده نفر بودیم که ما را به یک ریسمان بسته بودند، یک سر ریسمان به بازوی من و سر دیگر آن به بازوی عمه ما زینب(س) بود و با این حال ما را وارد مجلس یزید کردند، آن‌هم با چه تشریفاتی که او برای مجلس خودش مقرر کرده بود.