به گزارش خبرگزاری قرآنی ايران(ايكنا)، زندگینامه آيتالله گلپايگانی(ره)، خصوصيات اخلاقی آيتالله گلپايگانی(ره) در سه بخش، حكاياتی از آيتالله گلپايگانی(ره) در سه بخش، مبارزات آيتالله گلپايگانی(ره)، آيتالله گلپايگانی(ره) از زبان ديگران، خدمات اجتماعی آيتالله گلپايگانی(ره)، مجموعه تصاوير آيتالله گلپايگانی از بخشهای مختلف اين ويژهنامه است.
در بخشهايی از «زندگینامه آيتالله گلپايگانی(ره)» آمده است: «گوگد، روستايی در يك فرسخی شهرستان گلپايگان، مهد پرورش عالمان بزرگی است. سالها پيش در اين روستا بزرگمردی پاكدل و پرهيزگار، عالمی عامل و سيدی بزرگوار به اسم «سيدمحمدباقر» میزيست، سيدمحمدباقر در بين مردم آن سامان معروف به زهد و تقوا و فضيلت بود.»
«سيدمحمدباقر امام دارای چهار فرزند دختر بود، ولی از داشتن فرزند پسر محروم بود و از دست تقدير هشت پسر ايشان قبل از تولد مرجع بزرگ از دنيا رفته بودند و داغ حسرت بر دل وی مانده بود. در هشتم ذیالقعده سال 1316 قمری در خانه سيدمحمدباقر امام ستارهای پر فروغ درخشيد و خانه پر از صفا و معنويت او به نور جمال كودكی منور شد كه موجب شادی تشنگان علم و فضيلت شد.»
در ادامه میخوانيم: «مرجع بزرگ شيعه در خانهای پرورش يافت كه زهد و تقوا و علم در آن موج میزد. در سن 9 سالگی شاهد رحلت مدافع و تكيهگاه بزرگ خود شد و پدر را دست تقدير از وی گرفت و لباس يتيمی را بر وی پوشاند، پدر رفت و فرزند را به اميد خدا سپرد.»
«اساتيد ايشان به دو دسته تقسيم میشوند، دسته اول اساتيد اصلی و دسته دوم اساتيد مقطعی هستند. اساتيد اصلی ايشان عبارتند از مرحوم «سيدمحمدحسن خوانساری»، آيتالله «ملامحمدتقی گوگدی گلپايگانی»، مرحوم آيتاللهالعظمی شيخ «عبدالكريم حائری» مؤسس حوزه علميه قم. از خصوصيات بارز درس آيتالله حائری اين بود كه درس خويش را با ذكر مصيبت امام حسين عليهالسلام شروع می كرد و با اين وسيله محبت و عشق اهل بيت عليهمالسلام را در دل شاگردان بارور میكرد.»
در بخش «خصوصيات اخلاقی آيتالله گلپايگانی(ره)» چنين آورده شده است: «به گفته آيتالله خرازی، آيتالله گلپايگانی در مسئله صيانت نفس، حفظ دين، مخالفت هوای نفس و اطاعت از اوامر الهی شاخص و اسوه بود، فضايل اخلاقی ايشان در حدی زياد بود كه جزء اسوههای معروف حوزه علميه بود، كه توصيف فضايل اخلاقی ايشان میتواند حوزههای علميه را به طرف خودش جذب و جلب كند و به ايشان در آن فضايل و اخلاقيات عالی و مكارمی كه ايشان داشتند اقتدا كنند.»